එක් දිනක...

සෙමින් ඔහු කොපුලත සිඹින

ඇගෙ සිනිඳු කෙහෙරැළි..

අකීකරු ඔහු අක්බඹරු කෙස්

අතරින් දිවෙන ඇගෙ අතැඟිලි..

මුනිවතට ඉඩ තබමි මා,

හෙටත් දිනයකි, හිරු උදාවන...

අකීකරු පෙම් මියුලැසී

නොදොඩාම නුඹ ඉන්නා හැටී

මල් කුඩය යට ගුලිවී ගැටී

හද මතක දොරගුලු බිඳ වැටී

නෙත ගලන කඳුලැල් වැහි කැටී....

සෙනෙහසක අරුතක් දන්නැතී

රුදු බඹර විශ කොතෙකුත් ඇතී

සිත අකීකරු පෙම් මියුලැසී

නුඹ ගියපු දුර හොඳටම වැඩී......

සංසාර සෙනෙහස සිත පිරී

ඔය කඳුලු බිඳු මට බර වැඩී

රත් කොපුල් මුව පිරි හසරැලී

පෙර වාගෙ මගෙමයි සුරතලී.....