"ආදරය කියන වචනෙ තේරුම ඔයා දන්නවද?"
කෙල්ල අහනව කොල්ලගෙන්. දෙන්නගෙ බර ආදර කතාව එහෙන් මෙහෙන් මගෙ කන් වලටත් වැටෙනව. හිත ඈතට පාවෙලා ගියා. ගමට යන්නෙ අවුරුදු ගාණකට පස්සෙ. ඉස්සර වගේ නෙවෙයි, දැන් පාරවල් හැදිල ගම දියුණු වෙලා. පැය ගනන් යන වෙලාව අඩු වෙලා. ඒත් තාමත් ගම ගමම වෙන්න ඇති. මොකද ගම දියුණු උණාට මිනිස්සු පරණයිනෙ.
................................................................................................................
"ගුඩ් මෝනින්"
"ගුඩ් මෝනින් අක්කා"
"අනේ මන් දන්නෙ නෑ. මෙයා දවසින් දවස හැඩ වෙනව. කාට පේන්නද ආ"
"අනේ ඔය ඉතින්... එපා අප්ප විහිලු කරන්න. මේ කලු කෙල්ලගෙ මොන හැඩක්ද"
"ආහ් මෙන්න වැඩක්. පාට පොඩ්ඩක් අඩු උණාට කොල්ලට කැපෙන හැඩ වැඩ අඩුපාඩු නැතුවම පිහිටල තියෙන්නෙ. මට කමල් කිව්ව දුමිදු කිව්ව කියල"
"ඔයාටත් පිස්සු ඔයාගෙ කමල්ටත් හොදටෝම පිස්සු අනේ"
"නංගි ඇත්තටම ඔයා කැමති නැද්ද දුමිදුට"
"අනේ මංද අක්කෙ"
"මංද තොණ්ඩුව වෙයි ඔහොම යනකොට. උඹ යන යන තැන ඉශ්ඨ දේවතාව වගේ පෙනී හිටිනව. ඒ උණාට දෙන්නම නොදන්නව වගේ ඉන්නව"
මම නිශ්ශබ්ධ උණෙමි. තරූ අක්කා එක්ක කතාකර බේරෙන එකට වඩා පාලමෙන් පහලට පැනීම පහසුය.
මට තනිවම සිනා නැගිණි. ඒ කාලය තරම් සුන්දර කාලයක් මගේ ජීවිතයට යළි නො එනු ඇත. නුහුරු හැඟීම් හිත තුළ පෙරළි කරද්දී නිශ්ශබ්ධව සිටි මාත් දුමිදුත් යළි සිහියට නැගෙයි. අප හදවත් යා කළ අරුම පුදුම පාලම ආදරය යැයි දැන් මට හැඟේ.
"පාලම"
සියල්ලට මුළ පාලමය.
~ මතු සම්බන්ධයි ~